Rank Progess S.A.

Legal Proceedings Report • Jan 27, 2021

Zarząd Rank Progress S.A. ("Emitent") zawiadamia, iż w nawiązaniu do informacji przekazywanej w raportach okresowych w punkcie pt. Wskazania istotnych postępowań toczących się przed sądem, organem właściwym dla postępowania arbitrażowego lub organem administracji publicznej, dotyczących zobowiązań lub wierzytelności emitenta - w temacie "Rank Progress S.A. – "przewalutowanie", powziął informację drogą elektroniczną w godzinach popołudniowych w dniu 26 stycznia 2021r o wpłynięciu do kancelarii podatkowej reprezentującej Emitenta w przedmiotowej sprawie, decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 30 grudnia 2020r, w której Dyrektor Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu ("organ II instancji") utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji, tj. decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno-Skarbowego we Wrocławiu, określającą Emitentowi zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 2009 w wysokości 5.021 tys. zł, wraz z ewentualnymi odsetkami wynoszącymi obecnie ok. 5.250 tys. zł.

Przedmiotowa decyzja jest ostateczna w administracyjnym toku instancji. Na decyzję, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., Rank Progress S.A. przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ("WSA"). Jednocześnie Emitent informuje, że skarga zostanie wniesiona w ustawowym, 30 dniowym terminie.

Wg oceny Emitenta szanse na ponowne uchylenie wydanej decyzji przez WSA są duże, z uwagi na błędy (zarówno merytoryczne, jak i formalne) popełnione przez organ II instancji w ww. decyzji. Mianowicie, organ II instancji w swojej decyzji, pomimo, iż przeprowadził postępowanie podatkowe częściowo (chociaż nie w całości), zgodnie z wcześniejszymi wytycznymi WSA, w tym przesłuchał niektórych świadków wnioskowanych przez Emitenta, w większości zignorował nowo zgromadzony materiał dowodowy, w tym zeznania świadków, opierając swoje rozstrzygnięcie, ponownie, na pisemnych wyjaśnieniach drugiej strony transakcji i dokumentach zebranych w toku innego postępowania podatkowego, tj. dokumentach których braki (i w konsekwencji niemożność oparcia na nich rozstrzygnięcia) wytknął WSA w postępowaniu sądowo-administracyjnym. Dodatkowo, decyzja organu II instancji, ponownie, została wydana wbrew treści przedstawionych przez Emitenta i potwierdzonych przez Bank dokumentów bankowych, które to dokumenty korzystają z domniemania prawdziwości, a które to domniemanie w żaden sposób nie zostało przez organ II instancji obalone. W konsekwencji, decyzja organu II instancji stoi, po raz kolejny, w jawnej sprzeczności z wytycznymi WSA zawartymi w uprzednio wydanych, w sprawie Emitenta, wyrokach.